Autor: dr Wojciech Nagel

Zdaniem BCC system emerytalny w Polsce, aby być efektywny, musi być trójfilarowy w praktyce, o zdefiniowanej składce, aktuarialny – czyli dający się policzyć i sfinansować oraz adekwatny, czyli zapewniający odpowiednią stopę zastąpienia. Musi być pozbawiony przywilejów emerytalnych, które kosztują budżet ok. 20 mld zł rocznie.

Poparcie, które BCC przekazało na rzecz przyjęcia kompromisu w sprawie emerytur, było warunkowe i zawierało rekomendację podjęcia problematyki ograniczania i likwidacji przywilejów emerytalnych. Wskazywaliśmy uprzednio, iż rząd ma zamiar wprowadzić wąskie zmiany dotyczące emerytur mundurowych i nie dostosowuje systemu rentowego do emerytalnego. Do dziś nie podjęto żadnych działań. Tymczasem łączne wydatki na przywileje emerytalne i renty wynoszą w Polsce blisko 40 mld złotych i ich ograniczenie, racjonalizacja lub likwidacja – jest niezbędna. Brak zmian dostosowawczych spowoduje sytuację, w której należy się spodziewać masowego przechodzenia na renty od 2013 roku – ich przyznawanie będzie bardziej liberalne, aniżeli emerytur częściowych, a minimalna wysokość renty wyższa o blisko 200 zł – alarmuje minister ds. ubezpieczeń społecznych Gospodarczego Gabinetu Cieni BCC dr Wojciech Nagel.

Koalicja rządowa osiągnęła porozumienie w sprawie stopniowego wydłużenia wieku emerytalnego w Polsce. Utrzymując główny cel obecnej zmiany w systemie emerytalnym, polegający na podwyższeniu i zrównaniu wieku emerytalnego na poziomie 67 lat, wypracowany przez koalicjantów kompromis w sprawie tzw. emerytury częściowej jest rozwiązaniem zasługującym na poparcie. Ten kompromis nie narusza dwóch podstawowych cech początkowej propozycji, utrzymania tzw. zasady zdefiniowanej składki, wprowadzonej przez rząd Jerzego Buzka, reformą ubezpieczeń społecznych w 1999 roku oraz zrównania wieku kobiet i mężczyzn na docelowym poziomie 67 lat.

Analiza rozbieżności pomiędzy partnerami koalicyjnymi wskazuje, iż możliwe jest dojście do porozumienia w sprawie podwyższenia i zrównania wieku emerytalnego w krótkim czasie. Zakładając, że wprowadzenie tzw. emerytur częściowych nie miałoby służyć dezaktywizacji zawodowej, świadczenie takie mogłoby przysługiwać wyłącznie osobie, która ukończyła 65 rok życia i jedynie do 67 roku życia. Osiągnięty kompromis nie naruszałby zasady tzw. zdefiniowanej składki i byłby adresowany wyłącznie do osób, które zgromadziły kapitał emerytalny w wysokości pozwalającej na świadczenie minimalne.